Մի գարնան առավոտ ես տեսա ,որ անտառի բոլոր ծառերը սկսեցի քայլել:Ծառերը կարողանում էին մեծանալ և փոքրանալ:Մի օր ծառերը մեծացան ու տեսան ,որ արևը վերևում մենակ է , դրա համար անտառի բոլոր ծառերը նրա հետ ընկերացան:Հետո մի օր ծառերը արևին հարցրեցին.

– Դու իսկապե՞ս չես կարողանում իջնել ներքև:

Արևը պատասխանեց.

-Ո՜չ, իսկապես չեմ կարողանում:

– Լավ, արի դու մեր ճյուղերից բռնվիր ու մենք փոքրանանք, ինձ թվում է դա կլինի:

Արևը բռնվեց ճյուղերից, ու նրանք փոքրացան, բայց արևը տեղից չշարժվեց, իսկ ծառերի ճյուղերը մնացին արևի ձեռքում ու մահացան:Արևը լաց էր լինում և երբ եղավ գիշեր, արևը գնաց տուն:Ճանապարհին արևը տեսավ լուսնին, նրանք ընկերացան ու արևը պատմեց լուսնին իրավիճակը: